Back ذا دارك سايد أوف ذا مون Arabic The Dark Side of the Moon AST The Dark Side of the Moon Azerbaijani The Dark Side of the Moon Bulgarian দ্য ডার্ক সাইড অব দ্য মুন Bengali/Bangla The Dark Side of the Moon Breton The Dark Side of the Moon BS The Dark Side of the Moon Catalan The Dark Side of the Moon Czech The Dark Side of the Moon Welsh
| The Dark Side of the Moon | |
|---|---|
.png) | |
| музычны альбом Pink Floyd | |
| Дата выпуску | 1 сакавіка 1973[1] |
| Жанр | прагрэсіўны рок |
| Працягласць | 2 579 с |
|
|
|
«The Dark Side of the Moon» (бел.: Цёмны бок Месяца) ― восьмы студыйны альбом брытанскага рок-гурта «Pink Floyd», выпушчаны 24 сакавіка 1973 года. Самы паспяховы альбом гурта, які ператварыў «Pink Floyd» у з’яву сусветнага маштабу. Адзін з самых прадаваных альбомаў у гісторыі гуказапісу ― агульная колькасць прададзеных экзэмпляраў перавышае 45 мільёнаў. Будучы прададзеным у Вялікабрытаніі ў колькасці 4 114 000 копій, уваходзіць у брытанскую дзясятку самых прадаваных альбомаў у краіне, займаючы восьмае месца. Заставаўся ў «Top 200» ЗША 742 тыдні, у тым ліку 591 тыдзень запар з 1973 па 1988 год, некалькі разоў трапляючы на першае месца. З’яўляецца адным з найболей вядомых канцэптуальных альбомаў прагрэсіўнага року.
«The Dark Side of the Moon» быў запісаны ў перыяд з чэрвеня 1972 па студзень 1973 у Лондане ў студыі кампаніі EMI «Abbey Road». У складанні музычнага матэрыялу і прадзюсіраванні прымалі ўдзел усе музыкі гурта, тэксты да песень напісаў Роджэр Уотэрс. Усе песні аб’яднаны тэмай уплыву на чалавека вар’яцтва, трывогі і адчужэння, якая сыходзіць каранямі ў гісторыю гурта і звязана найперш з трагічным лёсам былога лідэра гурта Сіда Барэта. Альбом ствараўся з выкарыстаннем апошніх дасягненняў гуказапісвальнай тэхнікі пачатку 1970-х гадоў, уключаючы мультытрэкінг, аналагавыя сінтэзатары, а таксама розныя эфекты з магнітнымі запісамі. Гукаінжынер Алан Парсанс, які працаваў над альбомам, быў намінаваны на прэмію «Грэмі» «За найлепшую тэхніку запісу альбома».
Альбом займае 6 месца ў спісе «Топ-25 найлепшых альбомаў прагрэсіўнага року» па версіі Progarchives.com, 4 месца ў спісе «25 найлепшых класічных альбомаў прагрэсіўнага року» па версіі «PopMatters» і 2 месца ў рэйтынгу «100 найлепшых рок-альбомаў усіх часоў» па версіі часопіса «Classic Rock». Па версіі часопіса «Rolling Stone», з’яўляецца лепшым прог-альбомам усіх часоў.